Ambony

TEKST: WALDEMAR KAPEĆ OP, FOT. PIOTR MACIUK

Dwie ambony i to naprzeciw siebie stanowią wyjątkowe zjawisko w kościołach. Dlatego w interpretacji sensu dwu ambon słyszymy wiele wyjaśnień przedstawianych przez przewodników wycieczek. m. in., że w kościele dominikanów były dysputy religijne z innowiercami, że z ambon przeprowadzano dyskusje podczas sejmików szlacheckich i in. Nie! Ambony były przeznaczone wyłącznie do celów liturgicznych, czyli do głoszenia kazań. Do Soboru Wat. II nikt z innowierców nie mógł przemawiać w kościele. Jeżeli już w kościele odbywały się sejmiki szlacheckie, to przemawianie z ambony było nadużyciem.

O umieszczeniu dwóch ambon zdecydowały dwa powody: symetria i udogodnienie dla kaznodziejów – z prawej ambony wygłaszano kazania podczas mszy przy głównym ołtarzu, a z lewej ambony podczas mszy i nabożeństw odprawianych przy ołtarzu Matki Boskiej Różańcowej (obok ambony).

Ambony w stylu rokoko powstały w 1761 r. w warsztacie puławskiego artysty Sebastiana Zeisela (działał przy dworze Czartoryskich).

Ambony w stylu rokoko powstały w 1761 r. w warsztacie puławskiego artysty Sebastiana Zeisela (działał przy dworze Czartoryskich).

Prawa ambona

Na szczycie baldachimu postać św. Tomasza, pod baldachimem płaskorzeźba z Matką Boska i św. Jackiem, na ścianach kosza ambony płaskorzeźby przedstawiające: Uzdrowienie niewiasty, Chrystus w Ogrójcu i Zmartwychwstanie. Kosz ambony zdobią putta z atrybutami Ewangelistów.

Lewa ambona

Na szczycie baldachimu postać św. Dominika, na zaplecku płaskorzeźba Dobrego Pasterza, na ścianach kosza ambony płaskorzeźby przedstawiające: Zwiastowanie, Nauczanie 12-letniego Pana Jezusa i Ofiarowanie Maryi do świątyni jerozolimskiej. Na ślimacznicy spływów kosza ambony siedzą cztery putta.