Lewy ołtarz (Ołtarz św. Wincentego Ferreriusza) – w centrum XVIII-wieczny obraz ze św. Wincentym z Ferrary. Po bokach ołtarza ustawiono dwie figury: w stroju tureckim i w stroju pazia. Jest to jeden z przykładów wprowadzania dekoracji świeckiej do kościoła. W zwieńczeniu ołtarza umieszczono późnobarokowy obraz przedstawiający Matkę Bożą, św. Dominika i św. Katarzynę ze Sieny. Pomiędzy odcinkami belkowania znajduje się postać Jezusa na obłokach. Płaskorzeźba w predelli przedstawia Zaśnięcie Matki Bożej.

Prawy ołtarz (Ołtarz św. Jacka) – w centrum XVIII-wieczny obraz św. Jacka. Po bokach ołtarza ustawiono figury: św. Pawła, apostoła i proroka Izajasza. Na zwieńczeniu ołtarza umieszczono XVIII-wieczny obraz św. Tekli. Płaskorzeźba w predelli przedstawia cierniem ukoronowanie Pana Jezusa.

Również przy ostatnich dwóch filarach znajdowały się ołtarze, ale po kasacie klasztoru w 1886 r. zostały przeniesione do innych kościołów (zobacz ołtarz w bocznej kaplicy kościoła św. Mikołaja na Czwartku w Lublinie). Ołtarze te przeszkadzały w procesjach po kościele. Przed kasatą procesje odprawiano na krużgankach klasztornych.