Przy lewym ołtarzu odprawiano Różaniec do N.M.P., a przy prawym Różaniec do Imienia Jezus. Są to ołtarze tzw. przytęczowe, w sąsiedztwie ambon, w stylu rokoko. Zbudował je Sebastian Zeisel w 1761 r.

Lewy ołtarz (Ołtarz Matki Bożej Różańcowej) – w centrum znajduje się późnogotycki obraz Matki Bożej, po bokach obrazu figury św. Katarzyny Aleksandryjskiej i św. Cecylii. Nastawę ołtarza zdobi obraz Matki Bożej ze św. Dominikiem. W przerwie belkowania umieszczono postać anioła. Natomiast figury stojące na belkowaniu symbolizują czystość i królewskie pochodzenie Matki Bożej.

Prawy ołtarz (Ołtarz Imienia Jezus) – w centrum obraz z poł. XVII w. przedstawiający Dzieciątko Jezus z krzyżem stojące na monogramie IHS w towarzystwie dwóch aniołów oraz bł. Henryka Suzo i bł. Jana Dominici.. Po bokach obrazu ustawiono dwie figury: św. Symeona i św. Zachariasza. W nastawie ołtarza znajduje się obraz przedstawiający Matkę Boską ze św. Różą z Limy, dominikanką. Pomiędzy odcinkami belkowania umieszczono postać Boga Ojca, a na belkowaniach alegoryczne figury Sławy i Chwały.