Zakrystia I

Jest to pomieszczenie gotyckie z XIV w. ze sklepieniem dwupolowym o różnym żebrowaniu. W lewym kącie zachowała się gotycka służka z maswerkowym ornamentem.

Zakrystia II

Pochodzi ona również z XIV w., ale została później przebudowana. Stąd jej sklepienia na dwu wysokościach: przy oknie – sklepienie nieckowe, potem niższe sklepienie krzyżowe. Tutaj zachowały się polichromie przedstawiające oddawanie czci relikwiom Krzyża św. przez króla Jana Kazimierza w 1649 r. i przez króla Stanisława Augusta w 1781 r. Powstały pod koniec XVIII w. Natomiast ściany w sąsiedztwie ołtarza zostały ozdobione polichromią o motywach architektonicznych.

Podczas konserwacji II zakrystii w 2011-2012 r. zostały odnalezione XV-wieczne freski. Pozostawiono je w formie wycinkowych odkrytek.

Zakrystia III

Jest to również pomieszczenie z XIV w., ze sklepieniem dwupolowym. Żebra sklepień opierają się na charakterystycznych służkach z ornamentem łezki lub rybich pęcherzy. Zachowała się tutaj dawna dębowa podłoga mocowana kutymi gwoździami. Na południowej ścianie zakrystii znajduje się rzeźba Chrystusa zawieszonego na palmie (drzewo życia).

Pierwotnie tutaj był kapitularz klasztorny (miejsce spotkań organizacyjnych życia klasztoru i modlitw za zmarłych). Przemawiają za tym zachowane pochówki (znajdują się one tylko pod trzecia zakrystią). Chowanie zmarłych braci i dobrodziejów pod kapitularzem było dawnym zwyczajem w klasztorach dominikanów.